زبان بدن

زبان بدن (Body Language) به سیگنال‌های غیرکلامی اطلاق می‌شود که از طریق اعضای بدن، اغلب ناآگاهانه میان افراد رد و بدل می‌شود؛ هرچند فرد می‌تواند به صورت تعمدی و برای ایجاد تاثیری خاص از این سیگنال‌ها استفاده کند. برخی از محققان معتقدند 80 درصد از فرایند ارتباط را زبان بدن تشکیل می‌دهد، حتی اگر این رقم اغراق آمیز باشد 50-60 درصد از این فرایند را زبان بدن پیش می‌برد.
در این مطلب به بعضی از سیگنال‌هایی که حالت‌های مختلف بدن ایجاد می‌کنند به طور خلاصه اشاره می‌کنم:

چشم
سطح چشمها: در یك گـروه، مـعمـولا فـردی كـه سطح دیـد چشمانش از سایرین بالاتر است رهبر محسوب میگردد. هنگامی كه شما ایـستـاده باشید و دیگران نشسته قطعا شما را در موضع قدرت قرار دارید.

مالش چشم: اگر فردی حین صحبت کردن چشمش را با انگشت اشاره مالش دهـد، در حال دروغ گفتن و فریب دادن است. از آنجایی كه فرد می‌خواهد تماس دیداری را قطع كند بهانه ای بدست می آورد كه به فرد مقابل نگاه نكند.

چشم برگرداندن: این معمولا یك علامت مسلم از نیرنگ، گناه کار بودن و دروغگویی است.

حركت چشم به سمت بالا: نشانه غضب و عصبانیت است.

نگاه خیره شدید: نشانه خلق تهاجمی، سلطه جویانه و تهدید آمیز است.

دست
دست دادن محكم: فردی كه دستش را دراز می‌کند و سـپـس آن را بـه طـریقی می چرخاند كه كف دست پایین قرار می گیـرد، سـعی در توفق و برتری جویی دارد. این نوع دست دادن اغـلب اوقـات در مـوقـعـیـت هـای سیـاسی و دیپلماتیك كاربرد دارد.

دست دادن بسیار محكم: نشانگر شور و اشـتیاق و سلطـه گـری اسـت.

دست دادن شل: فردی كه تـنـها انگشتان دستـش را دراز میكند و یا دستهایش شل است، می گوید: مایل نیستم به مـن دسـت بزنید، من صمیمیت را دوست ندارم. همچنین نشانه ضعف، انقیاد و مطیع و تسلیم بودن است.

دست دادن با هر دو دست: استفاده از دست چپ برای در برگرفتن و پوشاندن دست فرد مقابل، راستی و صمیمیت زیاد را می رساند، مانند در آغوش گرفتن اما در ابعاد کوچک‌تر.

حركت انگشت: ضربه آهسته، مضراب زدن و یا ریتم یكنواختی را با انگشتان نواختن، دلالت بر بی تابی و ناشكیبایی دارد و حركت نمادین گریز است. انگشتان عمل راه رفتن را (گرچه بدن بی حركت است) انجام میدهند.

مناره كردن انگشتان: هنگامی كه فردی انگشتان خود را به هم فشرده و چـانـه و دهان را روی سر انگشتان قرار می دهد در حال تفكر عـمـیق یا به امید شنیدن جواب است .

مشت پوشیده شده با دست باز: فـرد در ایـن حـالت خشـمگین است اما می كوشد كه آرام بماند و به اصطلاح خود را كنترل كند.اما امكان دارد هر موضوع كوچكی منجر به آن شود كه كنترلش را از دست بدهد.


پرتاب دست: شـخصـی كـه مـی خـواهـد عـقایدش را به اجبار تحمیل كند ممكن است دستش را بطرف شنونده و جلو پرتاب كند. درحالت پرخاشگرانه خفیفتر تنها از انگشتان استفاده می‌شود.

قلاب كردن دستها پشت سر: این یك ژست متكبرانه است. خصوصا زمانی كه فرد به عقب تكیه داده باشد.در واقع او می گوید: من آنقدر بر شما سلطه دارم كه نیاز به دفاع كردن از خودم ندارم.

تكان بیقرار دست‌ها: این تلاش بدن برای رهایی است.

دست كردن در میان موها: وقتی افراد نمی دانـنـد باید چه بگویند اغلب اوقات دستشان را میان موها می كشند. نـاظـری كه قـادر است زبان بدن را متوجه شود آگاه است كه فرد در مورد كاری كه می خواهد انجام دهد و یا چیزی كه می خواهد بگوید تردید دارد.

پا
تكان دادن پاها: وقتی فرد طوری نشسته كه یك پا را روی پـای دیـگر انـداخته و آن را در هوا تكان می دهد پیام این است: من حوصله ام سـر رفته.

انداختن پاها روی هم در ناحیه زانو: این حالت متداول بطور یـكسان در مردان و زنان رایج است و آسودگی خاطر را می‌رساند.

قفل كردن پاها: فرد در حالی كه ایستاده یك پا را به پشت پای دیگر قفل می كند. این عمل معمولا به مفهوم آن است كه فرد عصبی و ناراحت است.

جزء جزء حالات و حرکات اعضای بدن دربرگیرنده پیام خاصی است که در اینجا بیشتر به آن نمی‌پردازم. اما در مطلبی دیگر به کاربرد "زبان بدن" در تبلیغات خواهم پرداخت.